امروز ما

رفته بودم رو چهارپایه تا وسایل بالای کمد رو ردیف کنم یکدفعه سر خوردم و افتادم. این افتادن من شروع یه مکالمه سخت بین من و آرشیدا بود:

آرشیدا با بغض: مامان افتادی؟ دردت گرفت؟

من: نه خوبم

آرشیدا: مامان نمیری یه وقت؟

من: مامان حالم خوبه نگران نباش.

آرشیدا با گریه: من دوست ندارم پیر بشی بمیری

من: ارشیدا من انقدر زنده میمونم تا بزرگ بشی

آرشیدا: بزرگم شدم نمیر. من بدون تو چیکار کنم؟

من: انشالله خدا انقدر عمر بهم بده که عروسیتو ببینم. بعد شما مامان بشی دخترت رو بیاری پیش من.

آرشیدا: یعنی خدا تو رو میمیرونه؟ پس خدا ما رو دوست نداره؟ ما چرا دوستش داریم؟ چرا نمیبینمش؟

آرشیدا بعد از چند دقیقه: مامان من تو رو به کسی نمیدم. به خدا هم میگم اینو.